Siwy, schorowany, starszy pan

Ofiarowała mi sukienkę i ciepły płaszcz. Wreszcie zaczęłam wyglądać jak człowiek

(Fabryka Schindlera, fragment instalacji)

A w Krakowie w niedzielę padał deszcz. Nie tylko na Brackiej, na Lipowej również. 

Melancholijny był to Kraków... Jego aura wyjątkowo współgrała z miejscem, do którego się udałam.

A była nim dawna Deutsche Emailwaren-Fabrik Oskara Schindlera. Jest to część Muzeum Historycznego, w której znajduje się wystawa ukazująca losy wysławionego przez film Spielberga przedsiębiorcy, który ocalił od zagłady ponad tysiąc Żydów polskich zatrudnionych w jego fabryce.

Niezwykłe jest to miejsce... Kiedy człowiek w nie wkroczy staje się jego częścią, słyszy odgłosy miasta, stąpanie po krakowskich brukach, odbywa niemalże realną podróż tramwajem oznaczonym wielką tablicą z mrożącym napisem: Używanie tego wozu Żydom wzbronione...

Doświadczenie to sprawiło, że przeniosłam się w czasie odczuwając grozę, strach i beznadzieję trudnych lat wojny i okupacji. Poznając losy krakowian i ich moralne dylematy poznałam także historię Oskara Schindlera i jego fabryki.

Przytoczę jedno wspomnienie o Oskarze Schindlerze, które pięknie opisuje tą postać:

Podczas ostatniego pobytu Schindlera w Krakowie, 17 stycznia 1945 roku, na dzień przed wejściem do Krakowa Rosjan, zwrócił się do mnie jako kierowniczki swojego biura, wyciągając portfel: „To jest wszystko, co mam przy sobie, 11 tysięcy złotych. Rozdaj to między pracowników - będą przynajmniej mieli na chleb i mleko dla dzieci". 

Maria Ogiegło

Schindler został oznaczony medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata. Do dziś jego grób na Górze Syjon odwiedzany jest przez ocalonych i ich rodziny.

Z deszczowej niedzieli w pamięci na zawsze pozostanie mi taki obraz - dziadek opowiada wnukowi o zagładzie Żydów w przejmującej, okrągłej sali gdzie na ścianach wypisane są w różnych językach wspomnienia prześladowanych, wszystko przy brzmieniu łamiącej serce muzyki.

Siwy, schorowany, starszy pan.

Po jego pomarszczonej twarzy spływały łzy...