Nicość

Chciałabym zaszyć się pod puchową, grubą kołdrą, kocem i patchworkową kapą. 

Schować się i zostać tam, gdzie jest mi ciepło, dobrze i bezpiecznie. Zniknąć. I nie musieć... Nic. 

Czasem tylko wyjść w futrzanych kapciach po kubek z gorącą herbatą. I obserwować przez chwilę jak ładnie para rozpływa się w przestrzeni rysując ślaczki, które zbyt szybko znikają... W nicość.

Świecie, co w Tobie jest trwałego...?

Przychodzi jesień

wszystko zaczyna przekwitać

i wieje wiatr,

w którym czuć już tylko zimę

Nie umiemy już

budować swoich domów

nie czekamy już

na

nic

R. Gawliński